Η προσφορά αυθόρμητη. Ο αγώνας γενναίος. Η αυταπάρνηση συγκινητική. Είναι οι Γυναίκες της Πίνδου. Πρωταγωνίστριες της εποποιίας του ΄40, ενός από τα σπουδαιότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Γυναίκες, οι οποίες κατόρθωσαν μέσα από αντίξοες συνθήκες,να δώσουν το δικό τους δυναμικό και καθοριστικό παρόν στην πρώτη γραμμή του μέτωπο.
Πρόκειται για γυναίκες αγρότισσες, τόσο από τα χωριά της Δυτ. Μακεδονίας όσο και από τα χωριά των Ηπειρωτικών Βουνών (Πωγώνι, Ζαγόρι, Πεντάλοφο, Αγ.Παρασκευή, Φούρκα κ.ά.).
Οι Ηπειρώτισσες προσέφεραν τις οικίες τους για να φιλοξενήσουν τους Έλληνες στρατιώτες, χαρίζοντας τους λίγες στιγμές θαλπωρής και ζεστασιάς. Προσέφεραν τρόφιμα, κουβέρτες και κάθε είδους ιματισμό από το δικό τους βιός. Δε δίσταζαν να παραχωρήσουν όλη τη νομή για τα κτήνη του στρατού, χωρίς να κρατήσουν απόθεμα για τις δικές τους ανάγκες. Στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους έπλεκαν κάλτσες και ρούχα και ζύμωναν ψωμί για τους μαχόμενους στρατιώτες.
Επίσης, οι Ηπειρώτισσες συμμετείχαν στη διάνοιξη και επιδιόρθωση δρόμων, καθώς και στην κατασκευή τους.
Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν οι γεφυροποιοί του Μηχανικού αδυνατούσαν να ζεύξουν σε ένα σημείο τον ποταμό Βογιούσα, λόγω του ορμητικού ρεύματος των νερών του, μια ομάδα γυναικών της Πίνδου μπήκαν οι ίδιες μέσα στο νερό και πιάστηκαν σφιχτά η μια από τον ώμο της άλλης, ώστε να δημιουργήσουν ένα ανθρώπινο ανάχωμα που θα ανέκοπτε την ορμή του ποταμού.
Οι γυναίκες του Ζαγορίου στο πόλεμο του ’40 συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα και σε αυτές οφείλεται ο έγκαιρος ανεφοδιασμός των Ελληνικών δυνάμεων που μάχονταν για να ανακόψουν την φασιστική εισβολή, η οποία μέσω της κοιλάδας του Αώου προσπαθούσε να φθάσει στο Μέτσοβο.
Σε έναν από τους πιο δύσκολους πολέμους στην ιστορία του ελληνικού έθνους, οι Γυναίκες της Πίνδου αποφασίζουν να συνδράμουν στον αγώνα εναντίον του φασισμού με τον πλέον άμεσο τρόπο. Γυναίκες κάθε ηλικίας,από κορίτσια μέχρι γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Μανάδες, αδερφές, αψηφούν το αβάσταχτο κρύο, το χιόνι, τη βροχή, τον αέρα και σχηματίζοντας φάλαγγες διασχίζουν κακοτράχαλα περάσματα, για να φτάσουν στο μέτωπο των αγωνιστών. Φορτωμένες με τρόφιμα, ρούχα και πολεμοφόδια ανηφορίζουν μονοπάτια, όπου κανένα μεταγωγικό όχημα, ούτε καν μουλάρι μπορεί να περάσει. Αλλά και επιστρέφοντας τα χωριά μεταφέρουν τραυματίες.